1. Analizuję wiersz Tadeusza Kubiaka "Wieczór wigilijny".
- Kto jest podmiotem lirycznym?
- Jakie tradycje wigilijne przywołuje?
- Jakie środki stylistyczne znajdziesz w pierwszej zwrotce?
- Jaki jest nastrój wiersza?
Tadeusz Kubiak, Wieczór wigilijny
Biały obrus lśni na stole,
pod obrusem siano.
Płoną świeczki na choince,
co tu przyszła rano.
Na talerzu kluski z makiem,
karp jak księżyc srebrny.
Zasiadają wokół stołu
dziadek z babcią, krewni.
Już się z sobą podzielili
opłatkiem rodzice.
Już złożyli wszyscy wszystkim
moc serdecznych życzeń.
Kidy mama się dzieliła
ze mną tym opłatkiem,
miała w oczach łzy, widziałem,
otarła ukradkiem.
Nie wiem, co też mama chciała
szepnąć mi do ucha:
bym na drzewach nie darł spodni,
pani w szkole słuchał…
Niedojrzałych jabłek nie jadł,
butów też nie brudził…
Nagle słyszę, mama szepce:
– Bądź dobry dla ludzi.
MAMA SZEPNĘŁA "BĄDŹ DOBRY DLA LUDZI", czyli jaki? Zastanówcie się w grupach, co to znaczy być dobrym dla ludzi. Swoje odpowiedzi zapiszcie: BYĆ DOBRYM DLA LUDZI.
OBEJRZYJ I POMYŚL, CO MOŻESZ ZROBIĆ DLA DRUGIEGO CZŁOWIEKA, CO W ŚWIĄTECZNEJ GONITWIE ZROBISZ DLA SWOICH BLISKICH?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz